ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Στα δεκάδες ταβερνάκια του Δήμου  κυριολεκτικά πάνω στο κύμα μπορεί να απολαύσει κανείς φρέσκα θαλασσινά, αλιευμένα απο ντόπιους ψαράδες.

 

Ψαρομεζέδες, μικρά ψαράκια τηγανιτά η παστά, σαρδέλα τυλιχτή σε αμπελόφυλλο, καβουροσαλάτα, σαχανάκι πεσκανδρίτσας κ.α.

Από την αρχαιότητα έως σήμερα η παραδοσιακή κουζίνα της περιοχής διατρέχεται από την έννοια του μέτρου εφόσον οι κάτοικοι χρησιμοποιούν πρώτες ύλες δικής τους παραγωγής και παρασκευής . Η καθημερινή τους διατροφή στηρίζεται στα αναρίθμητα λαχανικά, στα όσπρια ,το ελαιόλαδο ,στο περιορισμένο κρέας και το άφθονο ψάρι συνοδευόμενο απαραίτητα από κρασί η τσίπουρο.

 

Παρότι οι παραδοσιακοί τρόποι μαγειρέματος τείνουν να λησμονηθούν στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας. Η τοπική παραδοσιακή μεσογειακή κουζίνα της περιοχής του Δήμου μας παραμένει ζωντανή αποτελώντας πόλο έλξης γαστρονομικών επισκεπτών.Στα δεκάδες ταβερνάκια κυριολεκτικά πάνω στο κύμα μπορεί να απολαύσει κανείς φρέσκα θαλασσινά και παραδοσιακούς μεζέδες .Συνοδευόμενα από εξαιρετικό κρασί της περιοχής και το γνωστό ΄΄τσίπουρο΄΄ φτιαγμένο, με τον παραδοσιακό τρόπο. Που γεννήθηκε και μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά, από τοπικούς παραγωγούς.

ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ, Ελληνικό αλκοολούχο ποτό, άρρηκτα συνδεδεμένο με τον τρόπο ζωής, την φιλοξενία και την διασκέδαση των Ελλήνων. Εκπροσωπεί μία ολόκληρη κουλτούρα που ενώνει μία παρέα γύρω από ένα τραπέζι.

Η Ιστορία του στην εύφορη γη , γεμάτη αμπελώνες, της Επανομής, της Περαίας και της Μηχανιώνας ,χάνεται στα βάθη των αιώνων ως κληρονομιά από τους μοναχούς του Αγίου Όρους (14ο αι) .

 

''Εθνικό Απόσταγμα'' ,όπως αποκαλείται, παράγεται από την ''στέμφυλη'' την μάζα του σταφυλιού που απομένει μετά την συμπίεση του σταφυλιού με σκοπό την παραγωγή του κρασιού. Ξεκινώντας από το σταφύλι, τη φροντίδα του για έναν ολόκληρο χρόνο , μέχρι τη μεγάλη στιγμή ,το βράσιμο, καταλήγει σταγόνα σταγόνα καθαρό στα ποτήρια και ευφραίνει τις καρδιές. 

 

Παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα η παραγωγή του τσίπουρου έχει γίνει βιομηχανική, στην περιοχή μας γίνεται ακόμη αποκλειστικά ''κατ' οίκον''. Με τον παραδοσιακό τρόπο που γεννήθηκε και μεταφέρθηκε με σεβασμό από γενιά σε γενιά σαν επτασφράγιστο ιερό μυστικό.

 

Από τα τέλη του Οκτώβρη έως τα μέσα του Δεκέμβρη στην κυριολεξία ''βράζει'' ο τόπος. Παραδοσιακά καζάνια ετοιμάζουν το ''αγιονέρι'' με αποκορύφωμα τις γιορτές τσίπουρου οι οποίες συνοδεύονται με παραδοσιακό γλέντι. Σερβίρεται σε όλα τα ταβερνάκια του Δήμου συνοδευόμενο από μεζέδες που κατά παράδοση πρέπει να έχουν γεύση αλμυρή η ξινή. Γευστικά ταιριάζει εξαιρετικά με παχιά τυριά, τζατζίκι, μικρά ψαράκια τηγανιτά η παστά, ψητή πατάτα και παραδοσιακά τουρσί.

Δίπλα στη Θεσσαλονίκη, οι δρόμοι του κρασιού οδηγούν στα παραθαλάσσια κέντρα Περαία, Αγία Τριάδα και Νέα Μηχανιώνα για να καταλήξουν στην Επανομή, στο ακρωτήρι, στην άκρη του Θερμαϊκού.

 

Η εύφορη γη  της Επανομής, της Περαίας και της Μηχανιώνας φιλοξενεί  αμπελώνες όπου η εμφιάλωση  λευκού και ερυθρού κρασιού γίνεται απο μικρούς παραγωγούς αλλά και από μεγάλα οινοποιεία.